Pag-gising ko sa umaga tulala pa ako, malamig pa ang pakiramdam at tuliro pa ang kaisipan. Nakatitig sa kung saan , tahimik at dilat pa ang mga mata, lilipas ang ilang minuto pupunta sa kusina , unang hahanapin ang asukal bago ang kape at mainit na tubig bago ang baso. Uupo sa gilid dilat parin ang mga mata habang nakatanaw sa kawalan, animo'y isa-isang nabubuo ang diwa.
Unang ngiti sa umaga, unang sulyap sa bagong araw. Sa labas ng aming bahay matatanaw mo ang maliit na taniman ng okra at talong. Kaysarap umupo sa lilim ng puno ng sampalok habang tinitignan ang mga pato at itik na nag aagawan sa kanilang pagkain.
Sa di kalayuan maaaninag mo ang hamog na nakakalat pa sa mga taniman ng tubo, ang mga ibon ay tila naghahanap na ng kanilang mga pagkain sa basang lupa ng ilog. Ang hangin ay napakalamig at malinis, Ito ang buhay ko noon sa probinsya.
May mga panahon sa buhay natin na hindi natin naiisip ang kahalagahan ng mga bagay sa paligid. ang kabutihan ng pagkakataon sa atin na kung saan tayo noon ay malaya at hindi alintana ang bagyong susuungin. Mga pagsubok na tayo din ang may gawa, mga paglalakbay na tayo din ang gumawa ng daan. May mga tanong na....
"Ano ba ako sa mundo?"
at mga sagot na ....
" kaya mo yan, konti pa at makakaraos din tayo".
Ang buhay na ginawa natin ay kadalasan ay hindi ang buhay na gusto natin mangyari. Ang mga pagsubok na nagpatibay sa ating pagkatao ay ating dala-dala hanggang sa muling pagsuong sa matinding bagyo sa ating buhay.
Dumating ba sa buhay mo na palitan ang iyong pangarap? Yung naisip mo na masmaganda para sayo ngunit sa bandang huli ay nagkamali ka pala. May umagapay ba sa pagluluksa mo? may katabi ka ba habang umiiyak o nasasaktan ? hinanakit na hindi naman dapat at hindi mo naman gusto ngunit kinuha mo parin. Maswerte ka kung meron. Ang mga tapat na kaibigan, kamag-anak man o kababata, sa mga mumunting pag akbay at sandaling oras sa tabi mo ay mahalagang-mahalaga.
May mga araw na habang abala tayo sa ating mga gawain sa araw-araw hindi natin maiwasan balikan ang nakaraan, lalo na pag may mga nakikita tayong bagay at pagkakataon na ginagawa natin noon , lalo na sa 3pm ng hapon tumatak na sa utak natin ang "The Lord's Prayer" na naririnig sa radyo at telebisyon. Aminin mo man o hindi alam kong iba ang naiisip mo pag naririnig mo ang dasal na iyon, ang nakaraan ng kabataan, masayang naglalaro sa kalsada oh papauwi galing eskwelahan. Ang panahon ng rubber band, panahon ng tatsing at iba pa ang kahulugan salitang "text" o "teks", Sikat parin ang football at patintero.
Ang nakaraan natin ay kayamanan na hindi kayang agawin o nakawin nino man. Pagpapahalaga sa buhay natin noon ay gawin din natin sana sa ngayon dahil kung ano tayo ngayon ay dahil yun sa kahapon.
"Konti lang nakakaalam ng pagkatao mo at buhay na sinuong mo, at ang bawat tao sa paligid mo ay may kanya-kanyang istorya nang paglalakbay. Respeto, yun lang naman ang hinihingi natin sa bawat isa, saka na ang pagmamalaki ang importante ay ang pagpapahalaga."
0 (mga) komento:
Mag-post ng isang Komento