"Ispelengin Mo Nga Ang Pangarap"

Hindi ako nagpapangap na matalino, ganito lang talaga ang ego ko. Hindi ako nagpapangap na mayaman dahil ganito lang talaga ang pera ko. Pero may mga ugali kasi na akala nila na sila ang matalino at sila ang mayaman, mga pagkukunwari na halatang halata naman kaya tuloy napaglalaruan ng mga taong mapagsamantala. Mga taong nanunungkit ng kaligayahan sa parehong puno na hitik ang bunga kahit lason  sa isipan ang pagkain nito. Hindi ko naman sila masisi dahil kumain din ako nito noon , noong panahon na may kalungkutan ang buhay ko. May mga taong ganid sa pera, yung talagang masasabi kong naghuhukay ng ginto sa kaibigan , kasintahan at kahit na sa mga taong malalapit  sa kanya. Ugaling iiwanan ka kahit ikasama mo pa. Hindi natin sakop ang pamamalakad ng utak nila pero sa dahil nga tayo ang nagpapaandar ng ating mundo  maaari natin silang wag na pansinin at ating baliwalain. Hahatakin lang nila tayo pababa dahil masmabigat ang problema nila at nakaka-awa.

Sa pagsuong sa buhay mapapansin naman natin ang mga taong totoo na nasa tabi natin kapag nasa panahon tayo ng matinding pagsubok. Ang mga taong hindi ka iiwanan kailanman, mga taong hahawakan ka kapag ikaw ay nadarapa. Ngunit ang nakakalungkot ay may mga tao din na naghihintay ng iyong pag-angat. Sila ang mga taong naghihintay din ng iyong mga tagumpay kung saan una silang sasabit sa paglipad mo at may ganid na pag-iisip. Ang pag iisip na bibitawan ka sa kawalan pagnakuha na nila ang gusto nila  sayo.

Noong mga panahon na nagsisimula ako mangarap naisip ko na paano nga ba ispelengin ang pangarap? Yun ba yung mauuna ang P at huli ang pangalawang P? oh pagbaliktarin ko kaya? Pero parang pareho lang. Sa gitna napansin ko ang salitang "angara", una ko naisip ang salitang " ang gara" , " kakaiba", " astig", " ang ganda", puro positibo walang salita na nakakadismaya. Napaisip ako ng tamang kahulugan ng letrang  P sa unahan at letrang P sa hulihan, ito ang "Pagsubok" at "Pag-asenso". Dun ko naunawaan kung bubuo pala ako ng " Pangarap" dapat ay handa ako sa mga Pagsubok upang sa huli ay makamtan ko ang Pag-asenso na minimithi. Mga bagay na ginagawa nating literal at mga bagay na ginagawa nating makahulugan, dipende yan sa kung anong gusto natin sa buhay, ang gawing  totoo o gawing laro.

Minsan nga naiisip ko sana hindi nalang sila naging ganoon, yung mga taong masaya sa sarili nilang mundo at ikinukulong pa lalo ng mga taong nasa paligid nito kaya hindi na tuloy alam kung ano ang totoo at hindi totoo. Mapanghusga, yan ang ayaw kong ugali na ginagawa ng mga taong walang alam sa pagkatao ng iba. Kaya nga imbes na problemahin ko pa sila ay mas magandang itaguyod nalang ang pangarap na matagal ko ng naiwanan dahil sa mga panahong sinayang ng mga pagkukunwaring hindi ko agad nakita. Matagumpay at mapayapang bukas , yan lang naman ang ginusto natin para sa magandang buhay.

Hindi naman masama ang mangarap ngunit nakakasama naman kung puro pangarap nalang at wala ng ginawa kundi umupo at mangarap maghapon. Masarap mangarap kapag naumpisahan na natin ito, yung alam natin na kahit gaano kahaba ang panahon ay napagdesisyonan na natin na doon tayo pupunta sa pangarap na totoo. Wag tayo pa apekto sa mga paninira ng iba, derecho lang at paroroon din tayo.

"Mga kasabay sa paglalakbay,
        mga kasamahan sa pagsilong kapag may ulan,
             at mga kaibigan hindi dahil kailangan ka nila
                        kundi dahil ikaw ang sanggang dikit nila at totoo."