Sa Paaralan, pumapasok na ang mga estudyante sa panghapon at papauwi naman ang mga pang-umagang klase. Umihip ng bahagyan ang hangin sa aking mukha, medyo malamig at gising na gising ang kahulugan ng buhay . Tumayo ako at nagtungo sa kusina at napansin ko ang tumutulong tubig sa gripo, sinubukan kong buksan at pakiramdaman ang lamig ng tubig na nanggagaling dito
Ala-una na ng tanghali, maya maya ay lulubog na ang araw , napaisip ako sa kabuluhan ng buhay. kahit ang immortal na sikat ng araw at bukal ng tubig ay may hangganan din pala. Sa bawat oras ng buhay at bawat minuto ng ating pakikisalamuha sa mga taong minamahal natin, hindi natin napapansin kung minsan dapit-hapon na pala. Kaya nga minsan gusto natin ibalik ang oras kung saan masisigla pa ang lahat, buong-buo pa ang mga galak at simple pa ang araw na dinadala.
Ang taong naging matatag sa tabi nyo, ang taong minsan pang nagpalakas ng loob nyo, ang mga ngiti na nagbibigay pag-asa, ang lakas na hindi mo makikita kanino man kundi sa kanya.
Maraming salamat sayo .... hindi ka mawawala sa aming mga puso, habang buhay na inspirasyon sa lahat, alam naming hindi pa tapos ang iyong mga pangarap sa amin at sa bawat unos at taglagas alam naming hindi mo kami iiwanan. Salamat sa kwento ng buhay, Salamat sa sayong walang sawang pag-iintindi at ngayon sa iyong pagpapahinga hayaan mong kami naman ang magpatuloy ng kuwentong minsan mo pang nilapatan ng pagpapahalaga.
Para sayo ito .......
Hanggang sa muli...
Salamat....
0 (mga) komento:
Mag-post ng isang Komento