Naghihilom palang ang lahat sa akin ngunit sa iba mag-uumpisa palang ako mawala. Natatandaan ko pa ang mga yugtong naging kuntento na ako sa aking mundong ginagalawan. Ang mga pangungusap ay malumanay na naibibigkas. Doon ko sinimulan mangarap, doon ko pinagpatuloy isipin ang aking mararating para bukas. At gaya nga ng takip silim ng magdamag nagiging makabuluhan lang ang maghapon kapag naiintindihan mo kung para saan ang mga pahinang ginuggol mo sa buong araw.
taon at halos kalahati ng aking buhay ang inilaan ko sa mga tao na walang ibinigay sa akin kundi mga pangaral na hindi rin naman nila gusto. Nagpapakaalipin ako sa mga sigaw at alingawngaw ng kanilang mga dikta. Nagiging mahina ako habang Natututunan ko kung paano ba ang mag-isa.
kalayaan, ang akala nila ay hindi ko alam ang ibig sabihin ng kalayaan. habang ginagawa nila akong mang-mang ay unti-unti ko sila napapaniwala na hindi ko hawak ang susi palabas ng katangahan.
papalayo ngunti hindi ko pa lubusan naiiwanan ang mga sitwasyon. Gustohin ko man tumakbo ay hindi ko magawa, nandito parin ako sa lugar kung saan ako umalis. Hindi lang ako lumilingon pabalik habang unti-unti ko binibitawan ang aking pagkasabik.
paglalakbay, hanggang saan ako makakarating sa aking paglalakbay. May bago ng nakalapat sa aking mga kamay. Mahigpit ang pagkakakapit gaya ng mataimtim na panalangin. Huwag na sana ako magkamali, dahil dito na ako mahihimlay at ito na ang aking huli
0 (mga) komento:
Mag-post ng isang Komento