"Libre Lang Ang Maging Bata"

Tuwing matatapos ang tag-ulan noong panahon ng aming kabataan una naming pinupuntahan ang malawak na damuhan malapit sa aming tahanan. At gaya ng ibang bata dito din sila una pumupunta. Ito ang tahanan ng aming mga kamusmusan at paraiso kung saan ang bawat tawa at halakhakan ay siyang nagdidilig ng bawat sulok ng lugar na ito. Ito ang lugar kung saan ang mga sarangola ay malayang nakalilipad. Walang hadlang na mga kawad ng  kuryente o mga antena ng kabahayan. Ang bawat pag lipad at bawat pag-ihip ng hangin ay aming damang-dama. May mga larong patintero , tagu-taguan at mataya-taya. Mga larong naipasa narin sa amin ng mga naunang kabataan.

Inaabot kami noon ng merienda sa paglalaro at kung minsan ay sinusundo kami ng aming mga magulang na may hawak na pamatpat dahil sa inis. Hindi naman masama ang maglaro ngunit sabi nga nila lahat ng sobra ay hindi mabuti.

Palanyag ang tawag namin sa lugar na iyon. Hindi ito kalayuan ngunit may kahirapan puntahan para sa aming mga bata. Isang lagusan na nasa kasulok-sulukan ng sementeryo patungo sa malawak na damuhan. Bihira kami abutin ng gabi sa paglalaro marahil narin siguro ay alam namin ang aming dadaanan pagsumapit na ang dilim. Ang liko likong daanan ng sementeryo at mga naglalakihang nitso na kung minsan ay kailangan pa namin akyatin ang iba nito upang masmaging madali sa amin ang pagtalon-talon sa ibabaw kesa magliko liko sa baba na parang labyrinth.

Madami rin ang nakilala namin dito at ang iba sa kanila ay sa gilid ng mga pader nakatira. Mga bata na katulad namin ngunit ang kanilang mga tahanan ay malayo sa itsura ng aming mga bahay. Mga barong-barong at mga lumang yero, isang tahanan na ni minsan ay hindi nila inakilang tirahan nila.Walang mayaman at walang mahirap sa mundong tinatayuan namin. Sa mundo ng kabataan ang estado ng
buhay ay hindi kinakailangan upang malaman kung sino ang magaling sa mga larong luksong baka at langit-lupa.

Sa mga lumipas na panahon ang lugar kung saan punong-puno ng ala-ala at mayaman sa karanasan ay paulit-ulit sa akin ay bumabalik. Mga pakiwari na sana ay buhay parin ang lahat na iyon. Ang malawak na lupa, ang madamong paligid , Hangin na sariwa at mga maiingay na ibon na sumasabay sa aming mga tawa at galak. Mga kaibigan na naging parte ng aming kamusmusan at mga laro na aming pinagsalu-saluhan.

"Libre lang ang maging bata, ngunit pag lumipas na ang kamusmusan kasunod nito ay malaking responsabilidad "