"Dahil Minsan Ay Naging Isa Tayong Lahat"

Pagkakataon, mga panahon na minsan pa natin pinasaya. Mga problema na ibinahagi sa isa't-isa. Mga pagsang-ayon sa bawat desisyon ay  maluwag natin tinanggap. Hindi humihinto ang ulan at malamig parin ang hangin ngunit ang init ng bawat pagtangap sa atin ay gaya din ng ating mga galak sa bawat kaibigan na dumarating. Doon tayo masaya, sa mga simpleng bagay at mga simpleng kasayahan. Konting ngiti at malalakas na tawanan. Mga panahon na minsan pa natin pinangarap na sana ay wala ng katapusan. Mga samahan na kinabilangan, mga kaibigan na nakilala, mga panahon na kasama sila at mga kuwento na naging aral sa bawat isa.

Liham, tulad ng pangungulila habang nakangiti dahil sa pagbalik ng mga ala-ala na masasaya. Pagmamahal tulad ng isang magulang, kapatid at sarili. Mga naging parte ng ating pagkatao at kasiyahan. Ang hindi malilimutang sandali kung saan minsan lang tayo maging baliw sa mundong mapanghusga. Maging masaya at maging kuntento ang tanging pangungusap ng bawat ngiti habang nakatingin sa ating mga mata.

Sa paglipas ng panahon maaalala mo sila, hindi maaaring hindi. Hindi mo man matandaan lahat ngunit mapapangiti ka habang nakaupo at nakatanaw sa kawalan. Sila yung ayaw mong mawala ngunit gaya nga ng isang libro mauubos at mauubos din ang bawat pahina at mabubuo ang isang kuwento ng pagkakaibigan.

Tuloy ang kuwento ng buhay at pangarap ng bawat isa. Mga pabaon na ngiti ng nakaraan ay patuloy natin dala-dala sa ating mga puso. Mga pighati at agam-agam ay naging aral na sa atin. Ang pagpapatawad ay hindi natin isinasantabi. Ganoon parin ang kahapon at wala na tayo mababago sa nakaraan. Hindi natin nakakalimutan ang mga araw na minsan din sila nag-alala sa atin. Ang kabutihan na ang tanging gusto lang ay mapasaya ang bawat isa. Ang pakiwari na sana ay maintindihan at maging tapat na kaibigan.

"Walang samahan sa mundo na hindi nagkakaroon ng hindi pagkakaunawaan"

Ang mga yugto kung saan naging masungit ang panahon at naging maalon ang dagat. Mga bagyo  sa ilalim ng hindi pagkakaintindihan ay ating dinaanan. Habang naghihintay ng sikat ng araw ay doon natin mauunawaan na dito tayo nagiging matibay at matatag. Sa mga unos at pagpapatawad. Pag-uunawa at paglago ng ating mga personalidad.

"nakatutuwang isipin kahit ilang beses pa natin itulak
pababa ang lupa, bilog parin ang mundo"

Maisip lang sila ay masaya na dahil  minsan ay naging isa tayong lahat.

Kaibigan...