"Sana Bukas Bago Muli Ang Bawat Umaga"

Inubos nito lahat, ang lahat ng mga naipon kong katatagan. Itinapon ako sa isang sitwasyon na ni minsan ay hindi ko inasahang magiging bangungot ng aking pagkatao. hindi ako natatakot sa mga nangyari, hindi ako nadapa o nawalan ng pag-asa. Ngunit ang lalim ng sugat at hapdi ng naidulot nito sa akin ay parang isang sumpa na paulit-ulit na sa akin ay idinidikta.

nagalit ako sa kanila at ang pagpapatawad ay malayo pa sa akin upang gawing salita. Kung paano ko tinangap ang bawat pasakit ay ganoon ko rin itinapon ang mga duro na may halong kapanatagan. Mga gabi na di na ako nagigising dahil hindi narin ako pumipikit. Ang pinakamalakas na sigaw ay dito ko ibinigay. Oras na paulit-ulit na humihinto tuwing naaalala ang mga gunita. Luha na hindi na kayang magtago sa aking mga mata. Ang pagiging mahinahon ay ang nagpapabigat ng aking mga dinadala. Panghihinayang at pagsisisi ang sa akin ay sumisiksik sa aking pangungulila.

Hindi parin ako tapos sa pag-iisip. Hindi ko rin alam kung hanggang kailan maisasantabi ang agam-agam na pahirap sa aking mga araw na pinapasan. Ang mga dalangin na sana bukas tahimik na ang lahat at sana bukas bago muli ang bawat umaga.